Daar ging ik dan lieve Mike, voor het eerst  weer op een echt schip én “ons” Vuurtorentje voorbij….op de Schuttevaer. Een kwartier van te voren wilde ik Wiek eigenlijk nog afbellen…

De laatste keer, weet je nog, hadden we ook zo’n geweldige dag met gave luchten tijdens de Bontekoe race. Dat was op 29 oktober 2016.  Ik ben er sinds je overlijden niet meer geweest……bij het Vuurtorentje. Alles ging ik aan: onze verjaardagen, festiviteiten, maar dit lukte me niet.

We stonden bij het Vuurtorentje samen toen in 2016, wie had toen kunnen denken dat een paar dagen daarna het vreselijke zou gebeuren. Schitterende foto’s hebben we kunnen maken van de binnenkomende schepen en zelfs jij had mijn oudere Olympus mee en je hebt er prachtige foto’s mee gemaakt, terwijl je meestal ging filmen tijdens onze uitjes. Onze laatste keer op een boot de MK63 geloof ik, hebben we nog even gevaren, het Vuurtorentje voorbij…….

Wel waren we die dag van de Bontekoe race zenuwachtig want onze lieve dochter zou bijna gaan bevallen van ons tweede kleinkind. Op 1 november 2016 is onze lieve Giedo geboren maar helaas kon jij er niet meer echt van genieten want je moest ons verlaten; je hoorde een paar dagen later het vreselijke nieuws dat je terminaal was.

De meest simpele dingen van dagjes uit, we waren er zo gelukkig mee, musea enz. Vele zomerse zondagen mooi dom zitten op het Houten Hoofd en de bootjes weer zien binnen komen, wat drinken mee. De haven …De Hoofdtoren…Het Vuurtorentje…het was ons  zondagse plekkie…

Wat een lieve ontvangst kreeg ik van Wiek en Wil toen ik de Schuttevaer op liep…. Hartverwarmend! En al die andere lieve mensen die ik al een beetje ken. Die ene schat die op Monique en mij en anderen afliep van “ohhh, allemaal lieve mensen …allemaal lieve mensen, kwam recht binnen in mijn hart.

Ik heb mooie gesprekken gevoerd met mensen waar ik de naam niet van weet, ook met kapitein Trudy. Wat geweldig dat ze de kinderen liet varen ook… en meegehuild om al het leed dat sommigen net als ik meemaken, en hebben moeten meemaken. De weidsheid van de zee was mooi. En wat een mooi weer…én lekker hapjes gegeten. En wat een dappere kanjers om te gaan zwemmen. Vooral voor de kinderen. En ohhh, weer terug naar ons vertrouwde stadje Hoorn en maar turen of ik de horizon kon zien.

Mike jou missen doet zo ontzettend pijn, mijn allessie, maar ik heb tóch weer iets gedaan wat ik achteraf goed vond om gedaan te hebben!

Lieve mensen van Inloophuis Pisa, ik wil jullie van harte bedanken voor deze mooie dag én voor alle tomeloze inzet bij alle andere hartverwarmende activiteiten, ik heb grenzeloze bewondering voor wat jullie voor ons doen!

Van Theater Workshop tot Lunch Pisa en alle Gastvrouwen…..en van Nabestaanden-avond tot Massage én van ROUWkost Koken tot alles wat ik vergeten ben:

Dankjewel!

Liefs,

Lenie